BİR HAYALİM VAR

Dünyanın hiç bir yerinde, muazzam işleyen bir sistemde kimse şirketin CEO’sunu, yönetimini konuşmaz. Herkes işine gücüne bakar. Çalışanlar mutludur. Şirket düzgün idare edildiği için, çalışanlar da mutlu olduğu için büyümeye devam eder. Tabi ki yılda bir veya bir kaç yılda bir CEO ve yönetimi takdir ve tebrik edilir. Belki bir iki gün şirketin yönetimi konuşulur, sonra yine herkes işine gücüne bakar. Çünkü sistem muazzam işliyordur. Kimsenin aklına yönetim gelmez bile. Hatta şirketin CEO’su bile tanınmaz çoğu zaman. Ne zaman ki, şirkette sorunlar başlar, işte o zaman CEO konuşulmaya başlanır.

Ülkemizde de, isimler değişse de ülkeyi yönetenler hep gündemde oldu. Öyle ki yurdumun en ücra köşelerindeki kahvehanelerde bile siyaset konuşulur, tüm bakanların, bürokratların ismi bilinir. TV yi açarsınız, belki bir iki kanal dışında siyasetin konuşulmadığı yayın organı bulamazsınız.

Artık şunu hayal ediyorum. Herkesin yalnızca işine gücüne odaklandığı, başkaların hakkına, sınırlarına girmeden inancını özgürce yaşayabildiği, ailesiyle mutlu bir şekilde zaman geçirdiği, yurdumun ve dünyanın dört bir yanındaki güzellikleri görme imkanına kavuştuğu,  herkesin asgari geçim standardının üzerinde bir gelire sahip olduğu, sağlık, adalet, emniyet, savunma kurumlarının işlevini kusursuz yerine getirdiği bir ülke hayal ediyorum.

Bunu bir siyasi partinin ilçe başkanı olarak değil, bu milletin sade bir vatandaşı olarak istiyorum. Bunu emekli bir öğretmenin oğlu olarak, Diyarbakır’da doğmuş, ilkokulu Çamaş ilçesinin Akpınar mahallesinde üç sınıfın bir odada eğitim gördüğü bir köy okulunda okumuş, şerefiye mahallesinin sokaklarında hava kararıncaya kadar top oynayarak çocukluğunu yaşamış, elekçi ırmağında, iskelede balık avlamış, Hamlık tepelerinde eczaneden aldığı serumlarla yaptığı karasapanla kuş avlamış, babasının yurt dışında olmasını fırsat bilip bir kaç günlüğüne de olsa simit satmış, eğitim hayatında iki lisans, bir ön lisans, bir yüksek lisans(tez aşaması) diploması almış, bu millete Konya’da zabıt katibi olarak, Sakarya’da icra müdür yardımcısı olarak, Ankara’da Hakimler ve Savcılar Kurulunda Şube Müdürü olarak, Reşadiye’de Hakim olarak, Fatsa’da Avukat ve Arabulucu olarak tam 17 yıl, hizmet etmiş bir insan olarak istiyorum. Bunu önce mağdur edilmiş, sonra hakkı teslim edilmiş, mahkeme salonunda; sanık, tanık, müşteki, hakim, savcı, avukat, zabıt katibi olarak yer almış biri olarak istiyorum. Bunu bir çocuk babası, bir eş olarak istiyorum. Çocuğuma tertemiz bir gelecek bırakmak istiyorum. Sonra günü geldiğinde, Çamaş’ın Akpınar mahallesindeki aile kabristanlığındaki göznurum, yürek sızım, eksik yanım anneme kavuşmak istiyorum.

Şair Cahit Sıtkı TARANCI’nın dediği gibi

“Memleket isterim. Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun; Kuşların çiçeklerin diyarı olsun. Memleket isterim Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun; Kardeş kavgasına bir nihayet olsun. Memleket isterim Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun; Kış günü herkesin evi barkı olsun. Memleket isterim Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun; Olursa bir şikâyet ölümden olsun.”

Bu ülkede siyaset son yirmi yıldır değil, yüz yıldır hep konuşuldu. Osmanlı döneminde de kıraathanelerde, padişahlar hep konuşuldu. Yazım bu döneme has olarak algılanmasın. Belki de bu coğrafyanın kaderi bu bilemiyorum. Ancak duam, temennim inşallah ülkemiz öyle bir refah seviyesine ulaşsın ki artık siyasetçiler bu ülkede hiç konuşulmasın. Vesselam.

Mehmet Sami UZUN
Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşı